در حالی که هر تلاش شده است به دنبال قوانین سبک استناد, ممکن است برخی از اختلاف وجود دارد. لطفا به کتابچه راهنمای سبک مناسب و یا منابع دیگر مراجعه کنید اگر شما هر گونه سوال.
ویراستاران ما مواردی را که شما ارسال کرده اید بررسی می کنند و تعیین می کنند که مقاله را تجدید نظر کنید یا خیر.
در حالی که هر تلاش شده است به دنبال قوانین سبک استناد, ممکن است برخی از اختلاف وجود دارد. لطفا به کتابچه راهنمای سبک مناسب و یا منابع دیگر مراجعه کنید اگر شما هر گونه سوال.
ویراستاران ما مواردی را که شما ارسال کرده اید بررسی می کنند و تعیین می کنند که مقاله را تجدید نظر کنید یا خیر.
خلاصه ای از این موضوع را بخوانید
سیستم پولی که واحد پول استاندارد یک مقدار ثابت از طلا است یا در ارزش یک مقدار ثابت از طلا نگهداری می شود. این ارز به صورت رایگان در داخل یا خارج از کشور به مقدار ثابت طلا به ازای هر واحد ارز قابل تبدیل است.
در یک سیستم استاندارد بین المللی طلا یا ارزی که با قیمت ثابت به طلا تبدیل شود به عنوان واسطه پرداخت های بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. تحت چنین سیستمی, نرخ ارز بین کشورها ثابت هستند; اگر نرخ ارز بالا افزایش یابد و یا پایین تر از نرخ ضرابخانه ثابت بیش از هزینه حمل و نقل طلا از یک کشور به کشور دیگر سقوط, بزرگ طلا جریان یا خروج رخ می دهد تا زمانی که نرخ بازگشت به سطح رسمی. این قیمت های "ماشه" به عنوان نقاط طلا شناخته می شوند.
تاریخچه
استاندارد طلا برای اولین بار در سال 1821 در انگلستان به بهره برداری رسید. قبل از این زمان نقره فلز اصلی پولی جهان بوده است; طلا مدت طولانی است که به طور متناوب برای ضرب سکه در یک یا یک کشور دیگر مورد استفاده قرار گرفته است, اما هرگز به عنوان فلز مرجع واحد, یا استاندارد, که تمام اشکال دیگر پول هماهنگ و یا تنظیم شد. برای 50 سال بعد یک رژیم دو فلزی از طلا و نقره در خارج از انگلستان مورد استفاده قرار گرفت اما در دهه 1870 استاندارد طلای تک فلزی توسط فرانسه و ایالات متحده اتخاذ شد و بسیاری از کشورهای دیگر نیز از این روش پیروی کردند. این تغییر رخ داده است زیرا اکتشافات اخیر طلا در غرب شمال امریکا طلا فراوان تر ساخته شده بود. در استاندارد طلای کامل که تا سال 1914 غالب بود می توان طلا را در مقادیر نامحدود با قیمت ثابت در پول کاغذی قابل تبدیل به ازای هر واحد وزن فلز خریداری یا فروخت.
سلطنت استاندارد کامل طلا کوتاه بود و فقط از دهه 1870 تا شروع جنگ جهانی اول ادامه داشت. با این حال تا سال 1928 استاندارد طلا عملا بازسازی شد اما به دلیل کمبود نسبی طلا اکثر کشورها یک استاندارد تبادل طلا را اتخاذ کردند که ذخایر طلای بانک مرکزی خود را با ارزهایی (دلار و پوند انگلیس) تکمیل می کردند که با نرخ ثابت مبادله به طلا تبدیل می شدند. استاندارد تبادل طلا در طول رکود بزرگ دهه 1930 دوباره سقوط کرد و تا سال 1937 حتی یک کشور در استاندارد کامل طلا باقی نماند.
با این حال ایالات متحده حداقل قیمت دلار جدیدی را برای طلا تعیین کرد تا برای خرید و فروش توسط بانک های مرکزی خارجی استفاده شود. این اقدام که به عنوان "میخ زدن" قیمت طلا شناخته می شود زمینه را برای احیای استاندارد بین المللی طلا پس از جنگ جهانی دوم فراهم کرد. در سال 1958 نوعی استاندارد طلا دوباره برقرار شد که کشورهای بزرگ اروپایی قابلیت تبدیل رایگان ارزهای خود به طلا و دلار را برای پرداخت های بین المللی فراهم کردند. اما در سال 1971 کاهش ذخایر طلا و کسری فزاینده در تراز پرداخت های خود باعث شد ایالات متحده قابلیت تبدیل رایگان دلار به طلا را با نرخ های ثابت مبادله برای استفاده در پرداخت های بین المللی متوقف کند. سیستم پولی بین المللی از این پس مبتنی بر دلار و سایر ارزهای کاغذی بود و نقش رسمی طلا در مبادلات جهانی به پایان رسید.
مزایا و معایب
مزایای استاندارد طلا این است که (1) قدرت دولت ها یا بانک ها را برای ایجاد تورم قیمت با موضوع بیش از حد ارز کاغذی محدود می کند, اگرچه شواهدی وجود دارد که حتی قبل از جنگ جهانی اول مقامات پولی عرضه پول را در هنگام خروج طلا منعقد نکردند, و (2) با ایجاد الگوی ثابت نرخ ارز در تجارت بین المللی اطمینان ایجاد می کند.
معایب این است که (1) ممکن است انعطاف پذیری کافی در عرضه پول را فراهم نمی کند, به دلیل عرضه طلا به تازگی استخراج شده است از نزدیک مربوط به نیازهای رو به رشد اقتصاد جهان برای عرضه متناسب با پول, (2) یک کشور ممکن است قادر به منزوی کردن اقتصاد خود را از افسردگی یا تورم در سایر نقاط جهان, و (3) روند تنظیم برای یک کشور با کسری پرداخت می تواند طولانی و دردناک هر زمان که افزایش بیکاری و یا کاهش نرخ توسعه اقتصادی رخ می دهد.
ویراستاران دانشنامه بریتانیکا این مقاله اخیرا توسط برایان دوینیان تجدید نظر و به روز شده است.
